“Just throw every adjective that means blistering
and badass against the wall and this review writes itself. Killer stuff throughout.”
- Chris Spector

Mocht je in het overweldigende bluesrock aanbod van de laatste tijd vergeten zijn hoe de blues in zijn meeste elementaire vorm ook al weer klonk, dan heb ik hier het perfecte album voor je! Bob Corritore uit Chicago heeft namelijk, samen met een enorme groep vrienden, een album opgenomen waarin de blues in zijn meest ouderwetse en pure vorm te horen is. Bob Corritore nog voorstellen is misschien overbodig. Als mondharmonicaspeler van de ‘old- school’, radiomaker, producer en eigenaar van de befaamde Rhythm Room club in Phoenix, Arizona zorgt Corritore voor het in leven houden van de bluescultuur, en dit al meer dan 40 jaar. De "Keeping The Blues Alive" award die hij in 2007 ontving was dan ook meer dan verdient. Ondertussen is Corritore al genomineerd voor vijf Blues Music Awards. "You Shocked Me" is het 23ste album van Corritore, hoewel hij op meer dan zeventig anderen verschijnt. De naam Bob Corritore, is al tijden lang verbonden met de Chicago blues, en een gevestigd begrip op zich. Deze man heeft een enorme staat van dienst achter zich, en zo veel gedaan, dat het teveel zou zijn om daar allemaal over uit te wijden. Doch wil ik U wel een ‘klein’ beeld geven van deze man. Als Bob twaalf is, hoort hij voor het eerst Muddy Waters op de radio. Dit feit verandert zijn leven. Nog geen jaar later, speelt hij al mondharmonica. Als hij op het middelbare school gymnasium zit, krijgt hij de kans om naar een optreden van Muddy Waters te gaan. Als tiener was hij vaak te vinden bij grote mondharmonicaspelers als 'Big' Walter Horton, 'Little' Mack Simmons, Louis Myers, Junior Wells, 'Big' John Wrencher en Carey Bell, van wie hij vaak tips en aanmoedigingen kreeg. Bob ging naar optredens van Howlin' Wolf, Billy “Boy” Arnold, John Brim, 'Sunnyland' Slim, 'Smokey' Smothers, Eddie Taylor, met wie hij vaak bevriend geraakte. Corritore werkte in de late jaren ’70 en begin jaren ’80 al samen met “Tail Dragger”, “Big Moose” Walker, Willie Buck, Louis & Dave Myers en Eddie Taylor.

In 1981 verhuist Bob naar Phoenix, Arizona. Daar speelt hij ruim een jaar lang samen met Louisiana Red, voordat Red naar Duitsland verhuist. Bob zit niet stil en werkt ook samen met 'Big' Pete Pearson, Buddy Reed, Tommy Dukes, 'Chief' Schabuttie Gilliame en Janiva Magness. In 1984 gaat Bob, naast zijn optredens en opnames, ook de ‘Those Lowdown Blues’, een blues radio show, op KJZZ verzorgen. KJZZ is het vlaggenschip van de Nationale publieke omroep in Tempe, Phoenix, Arizona. Ze zenden uit vanaf de campus van het ‘Rio Salado College’, die als sinds 1985 de eigenaar is van het station. In 1991 opent Bob zijn bekende blues en roots concert club, 'The Rhythm Room'. De club opent nieuwe perspectieven voor Bob. Hij nodigt er grote artiesten uit om samen met zijn band 'The Rhythm Room All-Stars', te komen optreden. Deze sessies zijn nu nog altijd beroemd. Als gasten ontving Bob in zijn club Bo Diddley, Little Milton, John Brim, Jimmy Rogers, Henry Gray, Pinetop Perkins, Henry Townsend, Honeyboy Edwards, Big Jack Johnson, Ike Turner, Smokey Wilson. Lil’ Ed, Willie 'Big Eyes' Smith, Nappy Brown, R.L. Burnside, Robert Lockwood, Jr., Sam Lay, Barbara Lynn en … In 1999 brengt Bob zijn éérste album "All-Stars Blues Sessions" uit. Zijn (inter) nationale doorbraak komt er na optredens met Henry Gray, Louisiana Red en 'Big' Pete Pearson. In 2007 verklaart de burgemeester van Phoenix officieel, dat 29 september de 'Bob Corritore Day' wordt, om hem te eren voor al zijn muzikale bijdragen aan de Phoenix’ gemeenschap. In hetzelfde jaar ontvangt Bob ook de "Keeping The Blues Alive" award van de ‘Blues Foundation’. Bob's album "Travelin' The Dirt Road", dat hij in 2007 opnam met Dave Riley, is genomineerd voor een ‘Blues Music Award’. In 2008 werkt Bob samen met Pinetop Perkins, die met het album een Grammy®-nominatie haalt. In 2010 wint Bob met het album "Harmonica Blues" een ‘Blues Music Award’. In 2012 krijgt Bob in de categorie mondharmonica de ‘Living Blues Award en is hij de ‘Star Blues' Artist Of The Year’. Bob treedt regelmatig op met de 'Rhythm Room All-Stars'samen met Dave Riley, Louisiana Red, Henry Gray, Sam Lay, Tail Dragger, John Primer, Mud Morganfield, Diunna Greenleaf, Bob Margolin, “The Andy T/Nick Nixon Band”, “The Delta Groove Harp Blast” e.a.

Bob heeft meerdere albums op zijn eigen naam staan, maar dit zijn vaak compilatiealbums, die hij samen opnam met verschillende andere blues muzikanten, en zijn nieuwe album "You Shocked Me" is ook niet anders, want deze plaat is het vervolg op andere eerdere projecten die Bob heeft gedaan samen met zijn vrienden die nu ware blueshelden zijn geworden. Muzikanten van niveau en voornamelijk verwant aan Chicago Blues. Op deze opnames horen we, om er maar een paar te noemen: Anthony Geraci, John Primer, Johnny Rawls, Sugaray Rayford, Bob Margolin, Bob Stroger, Doug James, Fred Kaplan, Ben Levin, Kid Ramos, Brian Fahey, Billy Perry, Alabama Mike, Diunna Greenleaf, Oscar Wilson en vele anderen.... kortom, het beste van het beste. En denk niet dat deze mooie wereld alleen voor de show opduikt, want het is echt een feest op alle niveaus. Opgenomen in een dozijn sessies verspreid tussen 2018 en 2022 in Tempest Studios in Tempe, Arizona, is deze collectie van zestien tracks praktisch een 'who's who' van de huidige bluesscène. De gemene deler in elk van deze supersessies is uiteindelijk Corritore's mondharmonica, die met passie zes decennia van Chicago bluesmeesters laat herleven. Goede harmonicaspelers, zelfs grootse spelers zijn er in een dozijn...en Bob Corritore heeft een plaats verworven tussen de beste harmonicaspelers in de blues. Zijn opnames zijn een lichtend voorbeeld van hoe traditionele blues bedoeld was te klinken.

Bij het zien van de songs denk je meteen, dit zijn weer opnames van de zoveelste Corritore’s Vaults bloemlezing, echter bij beluistering krijgen we meteen zo'n uitzonderlijk vintage gevoel, dat men verdomd doof zou moeten zijn om niet alle aandacht te schenken die het vereist. Het is alsof al die Elmore James ("Hiding Place" van Primer), Howlin' Wolf ("Josephine", "Back to The Crossroads") Otis Spann's "Blues For Hippies", Jimmy Reed's "Blue Blue Water", Jimmy Dawkins "Blinded", Little Walter's "Train Fare", of Corritore's eigen "Don't Need Your Permission", Jimmy Rogers en andere Muddy Waters "That Ain't Enough" de clubs van Chicago nooit verlaten hebben. Andere songs als "Soul Food", "The World's In A Bad Situation", "Work To Be Done" en de titeltrack slagen er sporadisch in om deze vintage bluesvezel over te brengen, maar voor de rest weerklinkt deze collectie van begin tot einde als authentieke blues, zoals we die graag horen. Daar waar andere bluesartiesten hardnekkig weigeren nog oude blues te spelen, brengt dit nieuwe album songs van zeer hoog niveau en doet ons denken aan het oude documentaire elan van John Lomax, John Work en Alan Lomax van weleer, behalve natuurlijk dat geen van deze drie heren ooit harmonica hebben gespeeld met dezelfde vlam en uitstraling als Bob Corritore. Het album is zeer genietbaar, het uitstekende werk dat is gedaan aan geluid, zang en uiteindelijke mastering is duidelijk hoorbaar. De schijnbare eenvoud ervan legt het vakmanschap bloot van alle gasten die aan dit project hebben meegewerkt. Het lijkt te luisteren naar een band die al eeuwig samen speelt. Ongelooflijke stemmen, memorabele songs, steeds gepassioneerd gebracht en het voortreffelijke mondharmonicaspel van Corritore geeft de perfecte samensmelting. De oude blues weet in zijn schijnbare eenvoud van uitvoering altijd te intrigeren en te prikkelen, een fascinerend mysterie dat veel musici ertoe brengt het prestige ervan hoog te houden en levend te houden. Bob Corritore en zijn vrienden zijn er met dit nieuwe album "You Shocked Me" daar op een geweldige manier in geslaagd.